Reklamy
Artykuł
Maja Cader
Jak rozmawiać z dzieckiem z ADHD?
Objawy ADHD dzielą sie na trzy grupy:
Objawy ADHD nie są winą dziecka. Dziecko z ADHD nie jest ani złośliwe ani uparte. Są działania, z którymi może mieć trudności, dlatego trzeba mu pomóc.
Należy odróżniać zachowania dziecka wynikające z objawów ADHD i te, które są po prostu nieodpowiednim zachowaniem. ADHD nie może stanowić wymówki dla dziecka -zasady obowiązują je tak samo, jak inne dzieci.
Dziecko z ADHD wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwością lub nadmierną impulsywnością. Terapia nie sprawi, że te objawy znikną, ale poprawi funkcjonowanie dziecka w określonych obszarach.
Nawiązywanie kontaktu z dzieckiem z ADHD:
Podejdź do dziecka i skoncentruj jego uwagę na sobie: spójrz mu w oczy, lekko dotknij.
Wydawanie poleceń:
Jeśli chcesz wydać polecenie, pamiętaj, że najpierw musisz nawiązać z dzieckiem kontakt (patrz wyżej). Dziecku należy powiedzieć co ma robić, a nie czego robić nie należy: "zejdź na podłogę", zamiast: "nie wchodź na stół"; "siedź spokojnie" zamiast: "nie wierć się" .
Pochwała:
Zamiast krytykować niepożądane zachowania, lepiej jest chwalić zachowania pożądane. W ten sposób zwiększamy prawdopodobieństwo wystąpienia ich w przyszłości.
Zasady:
Aby dziecku z ADHD ułatwić funkcjonowanie, należy wprowadzić jasne i prosto sformułowane zasady. Zasada powinna być sformułowana pozytywnie: zamiast "nie bijemy" mówimy "trzymamy ręce i nogi przy sobie". Zasady mogą być ogólne, wtedy mieszczą się w nich reguły zachowań w wielu sytuacjach, lub bardziej szczegółowe: jeśli konkretne zachowanie jest wyjątkowo uciążliwe i wymaga modyfikacji.
Zasada ogólna: Trzymamy ręce i nogi przy sobie
W przypadku wyjaśniania zasady nie unikniemy co prawda słowa "nie", ale zasada zapisana jest w sposób pozytywny.
Zasady szczegółowe:
Obiad jemy, siedząc przy stole
Komputer włączają dzieci, które odrobiły lekcje
Zasadę należy przypominać dziecku tyle razy, ile jest to potrzebne: to może być 2, 3 razy, ale także 5 razy, wszystko zależy od konkretnego dziecka, ale też od jego samopoczucia danego dnia. Ważne! Należy pozostać przy dziecku tak długo, aż zastosuje się do zasady.
W trudnych sytuacjach zamiast tłumaczyć dziecku dlaczego nie powinno zachowywać się w określony sposób ("bo to nieładnie", "bo nam jest przykro", itd.), odwołujemy się do konkretnej zasady: zamiast powiedzieć "uderzyłeś Krzysia, jemu jest teraz bardzo przykro, przecież wiesz, że nie należy tego robić", mówimy "mamy zasadę 'Trzymamy ręce i nogi przy sobie'" oraz egzekwujemy konsekwencje.
Konsekwencje:
Ten artykuł nie ma jeszcze żadnych komentarzy. Skomentuj artykuł
- nadruchliwość;
- impulsywność;
- zaburzenia uwagi.
Objawy ADHD nie są winą dziecka. Dziecko z ADHD nie jest ani złośliwe ani uparte. Są działania, z którymi może mieć trudności, dlatego trzeba mu pomóc.
Należy odróżniać zachowania dziecka wynikające z objawów ADHD i te, które są po prostu nieodpowiednim zachowaniem. ADHD nie może stanowić wymówki dla dziecka -zasady obowiązują je tak samo, jak inne dzieci.
Dziecko z ADHD wymaga pomocy w tych sferach życia, które są zaburzone przez kłopoty z koncentracją, nadruchliwością lub nadmierną impulsywnością. Terapia nie sprawi, że te objawy znikną, ale poprawi funkcjonowanie dziecka w określonych obszarach.
Nawiązywanie kontaktu z dzieckiem z ADHD:
Podejdź do dziecka i skoncentruj jego uwagę na sobie: spójrz mu w oczy, lekko dotknij.
Wydawanie poleceń:
Jeśli chcesz wydać polecenie, pamiętaj, że najpierw musisz nawiązać z dzieckiem kontakt (patrz wyżej). Dziecku należy powiedzieć co ma robić, a nie czego robić nie należy: "zejdź na podłogę", zamiast: "nie wchodź na stół"; "siedź spokojnie" zamiast: "nie wierć się" .
Pochwała:
Zamiast krytykować niepożądane zachowania, lepiej jest chwalić zachowania pożądane. W ten sposób zwiększamy prawdopodobieństwo wystąpienia ich w przyszłości.
Zasady:
Aby dziecku z ADHD ułatwić funkcjonowanie, należy wprowadzić jasne i prosto sformułowane zasady. Zasada powinna być sformułowana pozytywnie: zamiast "nie bijemy" mówimy "trzymamy ręce i nogi przy sobie". Zasady mogą być ogólne, wtedy mieszczą się w nich reguły zachowań w wielu sytuacjach, lub bardziej szczegółowe: jeśli konkretne zachowanie jest wyjątkowo uciążliwe i wymaga modyfikacji.
Zasada ogólna: Trzymamy ręce i nogi przy sobie
- nie bijemy innych osób;
- nie niszczymy przedmiotów;
- nie dotykamy cudzych rzeczy;
- nie kopiemy innych osób, kiedy siedzimy np. przy stole.
W przypadku wyjaśniania zasady nie unikniemy co prawda słowa "nie", ale zasada zapisana jest w sposób pozytywny.
Zasady szczegółowe:
Obiad jemy, siedząc przy stole
Komputer włączają dzieci, które odrobiły lekcje
Zasadę należy przypominać dziecku tyle razy, ile jest to potrzebne: to może być 2, 3 razy, ale także 5 razy, wszystko zależy od konkretnego dziecka, ale też od jego samopoczucia danego dnia. Ważne! Należy pozostać przy dziecku tak długo, aż zastosuje się do zasady.
W trudnych sytuacjach zamiast tłumaczyć dziecku dlaczego nie powinno zachowywać się w określony sposób ("bo to nieładnie", "bo nam jest przykro", itd.), odwołujemy się do konkretnej zasady: zamiast powiedzieć "uderzyłeś Krzysia, jemu jest teraz bardzo przykro, przecież wiesz, że nie należy tego robić", mówimy "mamy zasadę 'Trzymamy ręce i nogi przy sobie'" oraz egzekwujemy konsekwencje.
Konsekwencje:
- natychmiastowa (szybka): powinna nastąpić natychmiast po niepożądanym zachowaniu;
- doprowadzona do końca (skuteczna): powinna być wyegzekwowana i doprowadzona do końca;
- adekwatna do wielkości przewinienia (sprawiedliwa);
- wymierzona bez obrażania się, zabierania uczucia sympatii (sympatyczna): wypowiedziana tonem stanowczym, ale nie agresywnym, bez okazywania złości;
- nie stosujemy kar cielesnych.
- Autorka jest psychologiem, specjalizuje się w psychopatologii dzieci i młodzieży.
Opublikowano: 2010-09-23