RE: 39 lat i fatalne, ustawione przez rodziców życie.

Autor: zulek85   Data: 2023-09-12, 13:16:42               

Opiszę prościej o co chodzi z tym ukrywaniem się i atakowaniem i odczuciami, bo jak próbuję wymyślić coś mądrego to w końcu nie wiem jak napisać.

Ukrywanie się polega na tym, tak jak już wcześniej pisałem, że rodzice nie lubili jak niektóre rzeczy robiłem, i w każdym momencie mogłem spodziewać się komentarze żebym przestał jak na przykład z tym nieszczęsnym graniem. Ukrywanie się polegało na tym że robiłem te rzeczy w ukryciu, nie widziałem w nich nic złego, ale wiedziałem że jak rodzice zobaczą, nakryją mnie to będzie bura.

Dzisiaj nawet stwierdzenie żony że coś zrobiłem nie tak i można było, albo powinno się zrobić inaczej odczuwam jako atak, czy też krytykowanie mnie. Łączy się to jeszcze wcześniej z dzieciństwem gdzie być może z tego powodu że byłem tak bardzo zaopiekowany przez rodziców, to w towarzystwie rówieśników również byłem taką gapą która nie potrafiła nic zrobić, a rówieśnicy bardzo chętnie się z tego naśmiewali.

Pamiętam jak byłem na studiach które pomagamy w budowie obecnego domu w którym mieszkam. Była taka sytuacja że jeden z kilku młodych chłopaków którzy zostali przez ojca również na wakacje zatrudnieni do ekipy żeby pomagali, robił strzemiona do zbrojeń, giełd drut w kwadraty na takiej zaginarce samoróbce. Spodobało mi się to i któregoś razu sam spróbowałem. Oczywiście mi to nie wyszło, jak wiele rzeczy które próbowałem w życiu. Ten chłopak natomiast natychmiast wziął to co zmajstrowałem i zaczął wszystkim pokazywać że ja próbowałem zrobić ten przedmiot który on robił. Dzisiaj to myślę że zarówno on jak i pewnie wielu ludzi ma jakieś niskie poczucie własnej wartości i próbuję się sami dowartościować.

W związku ze wszystkim powyższym uwagi w moim kierunku, od razu odbieram jak burę od rodziców że kolejny raz coś zrobiłem źle. Czuję wtedy ogromne dyskomfort, chociaż dzisiaj wiem że przecież nikt mi nic nie zrobi. Nie odpowiadam też żonie na jakieś uwagi, nawet jeżeli czuje złość, bo prawdopodobnie wynika to z tego że byłem nauczony żeby nie pyskować rodzicom. A że żonę teraz traktuję być może jak rodzica to schemat się powtarza.

Można by za tym powiedzieć że moje reakcje na uwagi innych to ogromny dyskomfort, brak mojej odpowiedzi, a i całe to ukrywanie jest z tym powiązane.

Jeżeli chodzi o mojego ojca to uważał się najpewniej za najmądrzejszego, który znał najlepsze metody robienia różnych rzeczy. Jak się teraz okazuje zarówno on jak i mama, mimo że myślałem że są ludźmi tolerancyjnymi, otwartymi i tak dalej to okazuje się że tacy nie są. Oboje mieli hopla na punkcie wykształcenia i każdego kto nie ma jakiegoś wykształcenia na przykład jest po liceum uważają za kogoś gorszego. Tak samo jest jeżeli chodzi o wiarę, tak samo katolicy jak również ludzie wyznający jakąkolwiek inną wiarę są dla nich osobami zmanipulowanymi i wierzącymi w zabobony. Kiedy zaraz po śmierci ojca wysiadł piec w kotłowni to później przy przeróbkach kiedy, miałem w ogóle okazję szybko nauczyć się w bardzo dużym zakresie hydrauliki bo przecież ojciec powtarzał że ja niczego nie chcę się nauczyć, okazało się że cała instalacja była bardzo dużym wymysłem, użyte były innowacyjne urządzenia które w ogóle nie pasowały do tego systemu, a piec był sprowadzony z Francji jest serwisowany w Polsce tylko przez kilku serwisantów, a wcale nie jest jakiś dobry i wydajny a jedynie drogi.

W domu kiedy okazywało się że moja żona nie chce się mu podporządkować to znaczy nie chce wykonywać wszystkiego tak jak one miałby pomysły, i to na nasze życie to dochodziło często do obrażania się jednej i drugiej strony. Kiedy ja bywałem u rodziców to oni komentowali że moja żona jest taka siaka i owaka. Przede wszystkim podkreślali że to oni mają rację i należy zrobić tak jak mówię a jej pomysły są kiepskie kropka komentowali też że jej podejście do różnych rzeczy poglądy i tak dalej to wszystko jest złe. Problem urosły do tego stopnia że nawet jeżeli rodzice racjonalnie i obiektywnie mieli rację że coś należy w jakiś sposób zrobić to żona nie chciała o tym słuchać i nie ma co się jej dziwić.

Odpowiedz